Historia Nordic Walking:
Nordic Walking wywodzi się z Finlandii. Początkowo ta forma ruchowa nie posiadała nazwy i była wykorzystywana w letnich ćwiczeniach narciarzy. Narciarze używają kijów od dziesięcioleci, aby uczynić swoje letnie treningi bardziej skutecznymi. Pomagają one sportowcom osiągnąć wytrzymałość w długich sesjach treningowych oraz dają dodatkową siłę podczas ćwiczeń skocznościowych na stoku. Narciarze używali długich kijów narciarskich podczas treningów przygotowujących do zawodów.
Pod koniec lat 80 – tych w Finlandii podjęto pierwsze próby promowania Nordic Walking w kręgach sportowych. W dość krótkim czasie okazało się, że ta forma ruchowa została pozytywnie przyjęta przez placówki szkolne, które uwzględniły Nordic Walking w swoim programie nauczania. Od tej pory co roku podejmowano w Finlandii różnorodne eksperymenty, mające na celu bardziej wypromować i rozszerzyć popularność marszu z kijami. Zainteresowanie było jednak niewielkie – do czasu. W latach 90 – tych marsz z kijami wzbudził prawdziwy entuzjazm nie tylko w społeczeństwie fińskim, ale w całej Europie. Równolegle z poczynaniami europejczyków, w latach 90 – tych w Ameryce powstała nieco odmienna forma marszu z kijami – Power Walk. Miał on na celu zwiększanie efektywności poprzez wprowadzanie przeróżnych rozwiązań technicznych w konstrukcji kijów.
Współczesny, w dzisiejszej formie Nordic Walking powstał w połowie lat 90 (1997) w Finlandii. Tamtejsi trenerzy i sportowcy trenujący biatlon postanowili urozmaicić i zintensyfikować trening letni, aby w okresie bezśniegowym móc efektywnie kontynuować proces treningowy. Szukając formy ruchu, która mogłaby zastąpić bieg narciarski, postanowili odłożyć narty na półkę i posługiwać się samymi kijkami. Zaczęli chodzić w sposób naśladujący ruch z narciarstwa biegowego. Tym prostym sposobem zaczęło rodzić się zjawisko nazwane wkrótce „Nordic Walking”.
W ślad za tym na początku 1997 roku w jednej z fińskich miejscowości Suomen Urheiluopisto nastąpiło przełomowe spotkanie. Przedstawiciela dyrekcji jednej z firm produkujących sprzęt sportowy – Matti Heikilla spotkał się z naczelnym dyrektorem Centralnego Stowarzyszenia Sportów Rekreacyjnych Na świeżym Powietrzu, Suomen Latu – Turmo Jantunen.
Wpadli na pomysł, aby wprowadzić produkt Nordic Walking na rynek sportowy. Wtedy to podzielono się pracą na różnych instancjach, aby rozprzestrzenić wiedzę o Nordic Walking w celu przybliżeniu jej szerokiej rzeczy ludzi. Wiosną 1997 roku Centralne Stowarzyszenie Sportów Rekreacyjnych Na świeżym Powietrzu, Suomen Latu, rozpoczęło organizować kursy sportowe informacyjno – edukacyjne z wykorzystaniem kijów. Miasto Suomen Latu uwzględniło Nordic Walking w swoim programie. Zorganizowano regionalne sesje treningowe dla pracowników ponad 200 lokalnych oddziałów członkowskich tego stowarzyszenia, stworzono także regularnie działające grupy Nordic Walking w celu zwiększenia zainteresowanie tą formą aktywności ruchowej. Następnego lata stworzono centrum Nordic Walking w Paloheina, Helsinki, które w ciągu sezonu letniego obsłużyło 23,000 chodziarzy. Jesienią 1999 roku, według sondażu Gallupa ponad 280,000 finów uprawiało Nordic Walking regularnie, a prawie milion ludzi stwierdziło, że poprzedniego roku spróbowało tej formy aktywności. Największą grupę ludzi tworzyły osoby w średnim wieku i starsze, z przewagą kobiet. W roku 2001, Nordic Walking osiągnął już ustabilizowaną pozycję. Rozpoczęto na szerszą skalę współpracę z nauczycielami wychowania fizycznego szkołach, w celu wprowadzenia Nordic Walkingu do programu nauczania.
W ciągu paru lat Nordic Walking dokonał przełomu wśród ćwiczących Finów bez względu na ich wiek czy poziom zaawansowania. Szacuje się, że w przybliżeniu na początek roku 2007 około 600,000 Finów uprawiało Nordic Walking w sposób regularny (ok. 1 raz w tygodniu), a ponad połowa całej populacji tego kraju próbowała Nordic Walkingu przynajmniej raz. Nie pozostało to bez echa wśród całej Skandynawii, a od 2000 roku także wśród pozostałych krajów Europy. Na dziś szacuje się, że ok. 8 mln ludzi w Europie uprawia Nordic Walking w sposób regularny.
Choć pierwotnie Nordic Walking skierowany był do sportowców, to w efekcie końcowym znacznie większe zainteresowanie zyskał u osób, które nie brały udziału w procesie treningowym, a jedynie obserwowały ten niecodzienny sposób chodzenia. W efekcie ostatecznym odbiorcą Nordic Walkingu stały się szerokie rzesze ludzi dotychczas stroniący od ruchu, a nawet osoby mające poważne problemy z własnym aparatem ruchowym. Sportowcy stali się jedynie drobną częścią olbrzymiego zjawiska z dziedziny kultury fizycznej mającego charakter ruchu ogólno cywilizacyjnego. I choć jest w tym zjawisku element mody, to jest to moda na zdrowie – zatem mająca w swej wymowie niezwykle pozytywny wydźwięk społeczny i cywilizacyjny.